بتن مخلوطی از ماسه، شن، سنگ خرد شده و/یا سنگدانه های دیگر است که توسط خمیر سخت شده سیمان و آب به هم متصل می شوند. خواص بتن بسته به مواد مورد استفاده و نسبت آنها در مخلوط متفاوت است.
سیمان چسب هیدرولیکی (هیدرولیک = سخت شدن هنگام ترکیب با آب) است که برای تولید قطعات بتنی در مشهد استفاده می شود. خمیر سیمان (سیمان مخلوط با آب) با هیدراتاسیون، هم در هوا و هم در زیر آب، سفت و سخت می شود.
مواد پایه اصلی، به عنوان مثال. برای سیمان پرتلند، سنگ آهک، مارن و خاک رس هستند که به نسبت های مشخصی با هم مخلوط می شوند. این مخلوط خام در حدود 1450 درجه سانتی گراد سوزانده می شود تا کلینکر تشکیل شود که بعداً به ظرافت شناخته شده سیمان آسیاب می شود.
در اروپا، سیمان ها تحت پوشش استاندارد EN 197-1 (ترکیب، مشخصات و معیارهای انطباق) قرار می گیرند. این استاندارد سیمان های رایج را به پنج نوع اصلی تقسیم می کند که به شرح زیر است:
- سیمان پرتلند CEM I
- سیمان های کامپوزیتی CEM II (عمدتا از سیمان پرتلند تشکیل شده است)
- سیمان کوره بلند CEM III
- سیمان پوزولان CEM IV
- سیمان کامپوزیت CEM V
سنگدانه های بتنی متشکل از شن و ماسه، نمایانگر اسکلت دانه ای بتن هستند. تمام حفره های درون این اسکلت باید تا حد امکان با خمیر چسباننده پر شود.
سنگدانه های بتن تقریباً 80 درصد وزن بتن و 70 درصد حجم بتن را تشکیل می دهند. استفاده بهینه از اندازه و کیفیت سنگدانه باعث بهبود کیفیت بتن می شود.
سنگدانه ها می توانند به طور طبیعی (دریایی یا یخبندان)، به صورت صنعتی مانند سنگدانه های سبک وزن و همچنین سنگدانه های بازیافتی تولید شوند.
برای بتن با کیفیت بالا، آنها را در تاسیسات صنعتی با فرآیندهای مکانیکی مانند خرد کردن، شستشو، غربال کردن و مخلوط کردن با یکدیگر تمیز و درجه بندی می کنند.
سنگدانه های بتن باید با خمیر سیمان سخت شده پیوند قوی داشته باشند، در سخت شدن سیمان تداخل نداشته باشند و بر دوام بتن تأثیر منفی بگذارند.
افزودنی های بتن مایعات یا پودرهایی هستند که در حین اختلاط به مقدار کم به بتن اضافه می شوند. دوز معمولا بر اساس محتوای سیمان تعریف می شود. افزودنی های بتن تاثیر قابل توجهی بر خواص بتن تازه و/یا سخت شده دارند و افزودنی ها می توانند به صورت شیمیایی و/یا فیزیکی عمل کنند.
SCM طبق استانداردهای اروپایی به عنوان موادی ریز تقسیم شده است که در بتن به منظور بهبود یا به دست آوردن خواص بتن تازه و سخت شده مطلوب استفاده می شود. EN 206-1 دو نوع افزودنی معدنی را فهرست می کند:
اضافات تقریبا بی اثر (نوع I)
افزودنی های هیدرولیک پوزولانی یا نهان (نوع II)
مناسب بودن آب برای تولید بتن به منشا آن بستگی دارد.
آب طبق استاندارد اروپا (EN 1008) انواع زیر را فهرست می کند:
آب آشامیدنی: مناسب برای بتن. نیازی به آزمایش ندارد.
آب های زیرزمینی: ممکن است برای بتن مناسب باشد اما باید بررسی شود.
آب بازیافت شده از فرآیندهای صنعت بتن (به عنوان مثال آب شستشو): به طور کلی برای بتن مناسب است اما الزامات ضمیمه A استاندارد باید رعایت شود (به عنوان مثال وزن اضافی مواد جامد در بتن که هنگام استفاده از آب بازیافتی از فرآیندهای صنعت بتن رخ می دهد باید کمتر از 1٪ وزن کل بتن باشد. سنگدانه موجود در مخلوط).
ممکن است برای بتن غیر مسلح استفاده شود اما برای بتن مسلح یا پیش تنیده مناسب نیست. حداکثر میزان کلرید مجاز در بتن باید برای بتن با آرماتور فولادی یا قطعات فلزی تعبیه شده رعایت شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.